Uitstelgedrag?
Ze voelde zich zelf wat verlegen om met zo’n futiliteit bij mij aan te kloppen, want eigenlijk was het niets. Een niemendalletje. Niets wat de moeite waard was. Daarom dat ze al zo lang twijfelde of ze wel of niet zou komen. Mijn kaartje lag al 6 maanden in haar lade. Maar toch. Uitstellen dus. Uitstelgedrag. Daar had ze last van. Niets wereldschokkend, maar gewoon de alledaagse dingen.
Wat dan?
Zo zat ze ‘s avonds voor de tv of met een boek -doodmoe en met knikkend hoofd- tot ver na middernacht. Natuurlijk wist ze dat ze dat de volgende dag dubbel en dik zou voelen. Dat ze chagrijnig en doodop zou zijn. Toch bleef ze zitten. Of lag er een stapeltje rekeningen te wachten op betaling. Duurt hoop en al 5 minuten om dat even te doen. Het bleef gewoon liggen tot er een aanmaning mét extra kost kwam. Die afspraak bij de dokter bleef maar aanslepen, en het onderhoud van de auto moest ook nog geregeld worden. Zo vaak stelde ze dingen uit, terwijl ze heel goed wist dat ze het zich uiteindelijk altijd beklaagde dat ze weer zo lui of onachtzaam was geweest. Maar het was sterker dan haarzelf.
Waarom?
Wat ze niet doorhad, was de vicieuze cirkel waarin ze terechtgekomen was. Dat het uitstellen haar sowieso extra stress bezorgde, en voor een energiedrain zorgde. Waardoor ze vaak moe was en het allemaal al wat moeilijker ging.
Langs de andere kant was een onderliggend ‘gevecht’ ook een energievreter: haar bewustzijn herinnerde haar aan alle taakjes die er lagen, terwijl haar onderbewuste ze wou opzij schuiven. Dat conflict met de extra stress: een mooi combo om je al voor de eerste stap uitgeput en ongeïnspireerd te voelen.
Hoe er aan werken?
Uiteindelijk zijn we met hypnose en regressie aan het werk gegaan, want natuurlijk was dit niet zomaar luiheid. Gebrek aan zelfvertrouwen en angst om te falen waren de boosdoeners. Gaandeweg -vanaf de middelbare school- had ze zich laten afschrikken door de complexiteit van sommige lessen en taken. Ze kon het toen allemaal niet goed overzien of plannen en was overdonderd geraakt. Dit was vastgezet als routine, en daar was uiteindelijk het uitstelgedrag uit geboren. Gelukkig konden we dat nu wegwerken.
Vervolgens hebben we nog gewerkt op extra motivatie en zelfvertrouwen, want al dat uitstellen en de zelfverwijten daarrond, waren gaan wegen op haar zelfbeeld en realisatiedrang. Binnen de maand voelde ze zich als herboren. Niet alleen is het gedaan met uitstellen, haar zelfvertrouwen is er ook op vooruit gegaan. Daarnaast heeft ze veel meer energie én een goede nachtrust omdat ze tijdig naar bed gaat. Kortom, het gaat goed met haar en dat is wat telt.
Als je nog enkele verhalen over ervaring met hypnose en regressie wilt lezen, dan vind je ze hier. En als je avontuurlijk genoeg bent om zelf te experimenteren, staat de zelfhypnose nog altijd online. Veel plezier!
Om privacy redenen worden zowel de naam van de klant als de onderliggende problematiek van de klachten en specifieke therapie details niet openbaar gemaakt.
