Omgaan met verdriet van een ander ☞ Wat kun je doen ☞ bruikbare tips en inzichten ☞Wat als je je zorgen maakt ☞ belang van zelfzorg ☞ doelgerichte ondersteuning mogelijk ☞ 15+ jaar ervaring ☞ gecertificeerd in hypnose en regressietherapie ☞ Vlaams Brabant, Boortmeerbeek
Afbeelding van marneejill via Flickr
Iedereen krijgt in zijn leven af te rekenen met verdriet, soms ook via iemand anders. Iemand die je na staat: een geliefde, een familielid,… en dan wil je helpen. Er zijn echter weinig ervaringen die je een ongemakkelijker en machtelozer gevoel geven, dan getuige te zijn van de pijn van iemand die je liefhebt.
in dit artikel lees je:
Omgaan met verdriet van een ander.
Wat kun je doen?
☞ Deel de pijn!
☞ Stem jezelf goed af.
☞ Wees praktisch.
☞ Ga je niet opdringen.
☞ Iedereen heeft recht op zijn eigen verdriet.
☞ Luister.
Wat als je je zorgen maakt?
En jij?
Omgaan met verdriet van een ander.
Pijn en verdriet kunnen iemand vloeren en een tijdje immobiliseren. Je geliefde lijkt een ander mens en jij staat er hulpeloos bij.
Gelukkig hebben mensen een grote veerkracht. Vaak is het genoeg dat je de ander de mogelijkheid biedt om alle emoties die gepaard gaan met dat verdriet te laten ervaren en dit zolang als nodig is. Gewoon bij de pijn van de ander staan wanneer en hoe deze naar boven komt en de boodschap overbrengen dat je er bent, kan een enorm verschil maken om zich begrepen en ondersteund te voelen.
Omgaan met verdriet van een ander: Wat kun je doen?
Er is weinig wat je kunt doen. Het is gewoon zo dat je redelijk machteloos bent om pijn echt te verlichten. Soms kan het lijken dat elk woord of elke handeling nietig en ontoereikend is. Toch kun je een groot verschil maken, en het onvermijdelijke proces dat bij verdriet hoort, verzachten en ietwat vergemakkelijken.
Deel de pijn!
Hoewel je het probleem niet kunt oplossen of de pijn niet kunt verminderen, kun je wel een enorme impact maken door eenvoudig de pijn te delen. We kunnen ons allemaal in een verlies invoelen. Een overlijden, een verbroken relatie, een jarenlange vriendschap die stuk loopt,… We weten allemaal hoe het voelt. Sta open voor de ander, en praat mee. Door in te voelen waar de ander mee zit als die het zelf niet meer weet. Laat weten dat je begrijpt waarom het verdriet zo groot is, en dat je meevoelt.
Stem jezelf goed af.
Daar bedoel ik mee dat je goed leert inschatten wat iemand nodig heeft. Sommige mensen hebben het echt nodig om bezig te zijn. Anderen willen zich afzonderen en hebben die tijd ook echt nodig. Weten hoe de ander in elkaar zit is het belangrijkste middel dat je kunt inzetten. Zo kun je iemand die heel actief is, aanmoedigen om (samen?) te sporten, terwijl je iemand die altijd al op zichzelf is, eerder zijn of haar momenten van rust gunt. Dat wil niet zeggen dat je toegeeft aan vluchtgedrag, dat wil zeggen dat je de eigenheid van de ander respecteert, terwijl je toch de gezonde balans probeert te zoeken.
Wees praktisch.
Neem, vooral de eerste tijd, als alles vers is, uit handen wat je kunt. Ook hier geldt dat je rekening houdt met het karakter en de behoeften van de ander. Ik had een vriendin die na de dood van haar vader de eerste weken niets anders deed dan koken. Dat heeft me behoorlijk wat kilo’s opgeleverd omdat ik mee at, maar ik ben niet het koken uit haar handen gaan nemen. Ik heb wel de boodschappen en de afwas gedaan en de keukenvloer gedweild. Want daar was ze niet mee bezig, en dat moest ook gebeuren.
Ga je niet opdringen.
Ondanks al je goede bedoelingen kan het zijn dat iemand geen behoefte heeft aan hulp. Het kan ook zijn dat jouw hulp niet gewenst is. Neem dat niet negatief op. Ik hoor vaak van klanten dan ze het gemakkelijker vinden om met buitenstaanders (zoals ik) te praten. Hierdoor voelen ze zich vrijer om hen ‘lastig te vallen’.
Sommigen willen zich voor een kort moment verbinden met iemand die de situaties ook beleefde: een bepaald familielid, een vriend of vriendin, een collega,… Neem dat niet persoonlijk en voel je niet aan de kant geschoven. Het reflecteert jullie relatie niet, en zegt niets over jouw persoon. Het wil gewoon zeggen dat het verwerken van het verdriet -op dit moment- op een andere plaats ligt. Als je er behoefte aan hebt kun je daar later nog over praten. Je staat er soms versteld van waarom iemand die keuze maakt. Vaak zijn die keuzes trouwens irrationeel: zo had ik een klant die zich de eerste maanden aan een verre vriendin had opgetrokken, omdat haar overleden zus daar erg op leek.
Iedereen heeft recht op zijn eigen verdriet.
Dit is een hele moeilijke, vooral binnen relaties. Soms voelen mensen zich onbegrepen omdat hun partner anders -of naar hun gevoel niet- omgaat met verdriet. Dat hoor ik vaker in mijn praktijk. Het antwoord is dat iedereen op zijn manier omgaat met verdriet. Soms merkbaar en soms onmerkbaar. Soms heel vlug, soms heel traag. Verdriet is individueel zowel in de beleving en het verloop.
Vooral als je samen in het bootje zit, heb je een wankel evenwicht. Als je het gevoel hebt dat jullie er samen niet uitkomen, of dat er onbegrip of wrevel tussen jullie komt, trek dan tijdig aan de bel. Schakel hulp in, anders redden jullie het niet. Ik zie te vaak koppels die met een hoop wrok binnenkomen, die achteraf gezien niet nodig was. Maar verdriet laat zich niet leiden, en verergert alleen maar onbegrip of ergernis die de kop opsteekt.
Luister
Het belangrijkste van allemaal: luister. Wees aanwezig. Zorg ervoor dat je er bent als de ander je nodig heeft. Een stuk van helen is het verhaal duizend maal vertellen, om dan nog een keer te herbeginnen. Wees degene die er staat als het nodig is, zelfs al weet je wat er komt.
Wat als je je zorgen maakt?
De vragen komen meestal van bezorgde familieleden of geliefden:
“Ze stopt niet met huilen en het is zes maanden geleden dat haar man haar verliet: zou ze nu niet beter moeten zijn?” “Hij praat nog steeds over zijn vader, zelfs 5 jaar na zijn dood: is dit normaal?” “Hij vertelt nog dagelijks over die vorige job, terwijl hij al een jaar ander werk heeft, het zou nu toch mogen stoppen?”
En dan zijn er enkele zorgen die alarmerender lijken: “Ze laten de kamer van hun dochter precies zoals ze eruit zag op de dag dat zij stierf, ze hebben niets verwijderd: dat kan niet gezond zijn, wat moeten we doen?”
Wanneer is gedrag problematisch en is er extra ondersteuning nodig? Algemeen gezien, hou je rekening met de duur en de intensiteit van het verdriet . Hoe lang blijft het aanhouden? Is het storend genoeg om het dagelijks functioneren te verstoren? Zo ja, in welke mate?
Vraag jezelf daarbij zeker af of het verdriet ongemakkelijk en storend is voor de rouwende of voel jij je er ongemakkelijk bij? Vaak lost het verdriet uiteindelijk op, maar heeft het gewoon tijd nodig.
Echt zorgelijk gedrag?
Heel vaak lost het probleem zichzelf op. Zoals ik hierboven al schreef, hebben mensen een grote veerkracht. Als je merkt dat iemand op een ongezonde manier blijft vastzitten in verdriet, kun je externe hulp suggereren. Praat daar openlijk en duidelijk over.
Wanneer er reële bezorgdheid bestaat dat het verdriet het vermogen om te functioneren langdurig verstoort, is het belangrijk om voorzichtig te zijn bij het uiten van deze bezorgdheid. Dit kan afstand en een gevoel van onbehagen creëren, omdat degene waarover het gaat dan vindt dat de mensen om hem/haar heen gewoon niet begrijpen wat hij/zij doormaakt. Soms kan het minder bedreigend en effectiever zijn om een discussie te concentreren op de behoeften van familieleden of kinderen in plaats van op de rouwende zelf. Als er verslaving of gevaarlijk gedrag bij komt, contacteer dan onmiddellijk en zonder afwachten een arts.
Voel je steeds vrij een arts of andere hulpverlener te contacteren om je gevoel af te toetsen. Een buitenstaander heeft vaak een klaardere kijk en kan gerichter advies geven.
En jij?
Iemand ondersteunen die het moeilijk heeft is mooi en belangrijk, maar vergeet daarbij jezelf niet. Zeker als het zware processen zijn, waarbij je nauw verbonden bent. Als het bv een partner of een nauw familieleid aangaat.
Soms kunnen gebeurtenissen ook bij jou emoties of herinneringen triggeren, die jou storen en je hinderen.
Durf zelf hulp op te zoeken als jij dit nodig hebt, of om af te toetsen hoe het emotioneel met je gaat.
Zelfzorg is en blijft de meest belangrijke factor.
Over Hypnose en regressietherapie
Soms kan de stap naar hulp groot zijn, vooral een stap in het onbekende. Neem gerust een kijkje op de webpagina’s en vergeet daarbij niet de getuigenissen pagina door te lezen. Daar lees je ervaringen van anderen die jou misschien kunnen helpen.
Voel je vrij mij te bellen als je meer vragen hebt, dan spreken we die rustig door.
Over Rustpunt
Op de site van Rustpunt vind je informatie over regressietherapie, hypnose en coaching. Er zijn webpagina’s met uitgebreide informatie over hypnose. Je kunt ook de zelfhypnose uitproberen, of gewoon rondsurfen. Je mag me natuurlijk ook vrijblijvend contacteren met een vraag, ik help je graag verder.
Aanverwante artikelen Hoe kun je rust vinden bij angst. Een korte video. Hypnose en regressietherapie helpt je als je je slecht in je vel voelt Helpt regressietherapie bij relatieproblemen? Helpt hypnose bij relatieproblemen?
